Homoacceptatie in Maastricht: het gaat de goede kant op
Lhbt’s, oftewel lesbiennes, homo’s, biseksuelen en transgenders, worden meer en meer geaccepteerd in de samenleving. Gevoelsmatig is dat ook zo in Maastricht, vertellen voorzitter Gerrit-Jan Meulenbeld en John Niessen van COC Limburg, de belangenvereniging van lhbt’s in Limburg. “Als homoseksueel kun je in Maastricht prima leven en werken”, aldus het tweetal. Maar er is volgens de heren ook nog voldoende winst te behalen.
De stad Maastricht streeft ernaar tolerant te zijn en dit ook uit te stralen. Zo is er een regenboogpad bij het Vrijthof, er is een groot homo-evenement (Pink Party) jaarlijks in de binnenstad en bovendien werkt de gemeente veelvuldig samen met COC Limburg om lhbt’s die het extra moeilijk hebben, op weg te helpen. En er zijn plannen voor een homohotel in het centrum. Maar hoe zeer er ook aan wordt gewerkt de homoacceptatie te vergroten in de stad, de benadering van homo’s op straat, in de kroeg of op het werk heb je niet in de hand. Toch wordt er volgens de voorzitter van COC Limburg, Gerrit-Jan Meulenbeld, progressie geboekt. “We mogen best tevreden zijn. Er is zeker nog een wereld te winnen, maar het gaat de goede kant op. Volgens onderzoek staat slechts vier procent van onze samenleving volledig afwijzend tegenover homoseksualiteit. Echter, op het moment dat het zichtbaarder wordt, dan daalt die acceptatiegraad. Als homo’s bijvoorbeeld hand in hand lopen of in het openbaar kussen, dan vindt een veel grotere groep dit aanstootgevend.” Desondanks zal Meulenbeld het niet laten in de binnenstad zijn affectie te tonen voor zijn partner, ondanks dat daar soms wel eens negatieve reacties tegenover staan. John Niessen, voormalig bestuurslid van COC Limburg, is daarom al wat voorzichtiger. “Aan de bovenkant gaat het inderdaad beter en is het meer bespreekbaar. Maar zodra homoseksualiteit wat dichterbij komt, wordt het een ander verhaal. Vandaar dat ik niet zo snel met een partner hand in hand zal lopen.” Maar ook verkleed over straat als drag queen, zoals Niessen regelmatig zijn opwachting maakt, is iets waar hij zich nog niet helemaal prettig bij voelt. Aan den lijve ondervond hij vorig jaar hoe een groep jongeren hem en enkele andere drag queens duwden en discrimineerden, toen zij door de binnenstad liepen. Een incident waar zelfs Kamervragen over gesteld werden. Meulenbeld: “Deze samenleving heeft problemen met mensen die of hun hoofd boven het maaiveld uitsteken of net iets anders zijn. Dat geldt ook voor bijvoorbeeld gehandicapten of mensen met een kleurtje. En dus ook iemand die kleurrijk gekleed gaat, zoals een drag queen.”
Homohoreca
Op Café Rosé na, de kroeg van COC Limburg in de Bogaardenstraat, is er in Maastricht geen enkele uitgesproken homokroeg meer. Ook Sway Café op de Markt is dat niet, hoewel deze kroeg wel open minded is en daarom zich vaak vult met veel homoseksuelen. Een opmerkelijke achteruitgang qua aantal, aangezien Maastricht zo’n twintig jaar geleden op het hoogtepunt maar liefst zes gaycafé’s kende. Maar volgens Niessen heeft die afname niets te maken met de manier waarop over lhbt’s gedacht wordt. “Dit komt door de verschuiving van hoe mensen op stap gaan. Vroeger ging je naar de kroeg en dat was het dan. Nu is er veel meer te doen. Er zijn zoveel concerten, festivals en theatervoorstellingen. Uit zakelijk oogpunt is het daarom niet handig als jij je maar op één doelgroep focust.” Homoseksuelen krijgen vaak kritiek op het feit dat zij elkaar ontmoeten in gaycafé’s of bij homo-evenementen. Het zou de acceptatie niet bevorderen als zij zich met elkaar afzonderen bij aparte bijeenkomsten. Maar volgens Niessen en Meulenbeld zijn er wel degelijk goede argumenten te noemen waarom homo’s elkaar opzoeken via deze wegen. Niessen: “Als je single bent en je zoekt iemand, is het veiliger iemand in een gaykroeg te versieren.” Meulenbeld vult hem aan: “Mensen die op het eerste oog op elkaar lijken, trekken samen op. Dat geldt ook voor andere groepen. Je voelt je veiliger bij iemand met dezelfde interesse of denkwijze. Het zou echter niet goed zijn als het daarbij zou blijven. Dat homo’s alleen met homo’s optrekken en bijvoorbeeld tennisliefhebbers alleen met tennissers omgaan. Je bent niet alleen maar homo, maar hebt meer kanten. Je bent ook werknemer, zoon of echtgenoot.”
Of lhbt’s ooit volledig geaccepteerd worden is de vraag. John Niessen: “Of ik ooit in hartje Maastricht mijn man op de mond kan kussen zonder commentaar te krijgen, weet ik niet.” Meulenbeld is op zijn beurt positiever: “Ik ga er gewoon voor!”
(Bron: www.thuisinmaastricht.nl)
